Oceny siedlisk dzikiej przyrody i charakterystyka geootaniczna

W celu okreslenia charakterystyki siedliska tragopana zachodniego (tragopan melanocephalus) i jelenia pizmowego (Moschus chrysogaster) oraz analizy trendów geo-botanicznych na obszarze chronionego obszaru Wielkiego Himalajskiego Parku Narodowego (GHNPCA), mapy roslinnosci i mapy geo-morfologiczne zostaly zinterpretowane wizualnie za pomoca FCC IRS 1B LISS II 1993. Zbadano równiez schematy profilu roslinnosci. Zaobserwowano, ze blisko 10% powierzchni Obszaru Ekorozwoju znajduje sie w kategorii Mieszkanie/Uprawa rolnicza/ Sad (HAO). Analiza wykrywalnosci zmian (rok 1961-1993) odzwierciedla wzrost powierzchni pod kategoria HAO z odpowiadajacym mu zmniejszeniem powierzchni pod uprawe. W tym okresie wzroslo równiez zuzycie drewna opalowego/paszowego. Obszar objety typami roslinnosci byl inny w kazdym z parametrów terenu. Wraz z gleba i klimatem dominowal efekt wysokosci. Dokonano pomiarów interferencji i zestawien wartosci z czynnikami ograniczajacymi, przeprowadzono modelowanie przydatnosci siedliskowej. Okolo 10% i 23% GHNPCA stanowi dobre siedlisko odpowiednio dla tragopanu zachodniego i jelenia pizmowego. Wygenerowana baza danych w GIS moze byc wykorzystana przez kierownictwo PA w monitoringu i do przygotowania planu zagospodarowania przestrzennego.