Historia ksztaltowania się podmiotowości

Analiza strukturalno-fenomenologiczna historii ksztaltowania sie podmiotowosci ma na celu wyjasnienie jednolitej struktury podmiotu, którego planowana diachronicznosc reprezentuje proces ksztaltowania sie podmiotowosci w czasach historii Zachodu. Z tego powodu nacisk kladzie sie na trzy etapy europejskiej metafizyki: Starozytnosc, Sredniowiecze i Wiek Nowozytny. Kazdy z tych etapów posiada pieczec jednego ze skladników struktury podmiotowosci. W kosmocentrycznym Antyku urzeczywistnia sie prawdziwa struktura podmiotowosci. Kolejnosc tej aktualizacji obejmuje zamkniecie przestrzeni i cyklicznosc czasu, a takze materialnosc cielesno-estetyczna kultów poganskich. W teocentrycznym sredniowieczu subiektywnosc urzeczywistnia sie w idealnej transcendentalnej duchowosci, w swiadectwie bóstwa innego swiata, w symbolice Wszechswiata, w pionowej hierarchii spoleczenstwa i w liniowosci chrzescijanskiego czasu historycznego. W antropocentryzmie New Age podmiotowosc osiaga swoja samoswiadomosc, a przede wszystkim w immanentnej idealnosci symbolu matematycznego, w idei zerowego centrum ukladu wspólrzednych swiatopogladu, wypelnionego zasada cogito.